دیابتیک رتینوپاتی:
دیابتیک رتینوپاتی:
این اختلال در اثر آسیب به دلیل قند بالا و کنترل نشده
به چشم ایجاد می شود.
در این اختلال شبکیه چشم آسیب می بیند.
شبکیه ارگانی از چشم می باشد که در عمل
بینایی نقش به سزایی بازی می کند.
بنابر این بدیهی است که آسیب به این ارگان
می تواند با کوری و از دست رفتن بینایی همراه باشد.
دیابت عامل اصلی کوری بسیاری از بیماران
در سنین 25 تا 75 سال در سرتاسر جهان می باشد.
علل نابینایی در اثر ماکولار ادما و رتینال دیتیچمنت
و خونریزی از عروق نئوواسکولار می تواند باشد.
اصولا" این اختلال به چند شکل تقسیم بندی می شود:
1) فرم غیر پرولیفریتیو
2) فرم پرولیفریتیو
3) فرم(CSME: (Clinical Significant Macular Edema
1) فرم غیر پرولیفریتیو: در این شکل از آسیب هیچ عروق جدید
(نئوواسکولاریزیشنی) تشکیل نمی شود.
در این آسیب عروقی اقسامی از آسیبهای زیر دیده می شود:
اگزودای هارد
خونریزی رتینال
اختلالات میکروواسکولار
رتینوپاتی غیر پرولیفراتیک (NPDR)
شامل یک علائم متغیر از التهاب لایه های عصبی-فیبری (Cutton wool)،
خونریزیداخل وریدی و اگزودا های سخت و
اختلالات میکرو واسکولار (از جمله میکروآنوریسم،
عروق انسدادی و عروق خونی) در درجه اول در
ماکولا و شبکیه خلفی.
از دست دادن دید در رتینوپاتی غیر پرولیفراتیو عمدتا
از طریق ایجاد ادم ماکولا (ME) است.
NPDR را می توان به دسته های خفیف، متوسط تا شدید و
شدید طبقه بندی کرد.
در این طبقه بندی عمدتا خطر پیشرفت به
سمت رتینوپاتی proliferative را تحت تاثیر قرار می دهد
که بر فواصل پیگیری و استراتژی های درمان تأثیر می گذارد.
در حالی که خطر یک ساله پیشرفت به رتینوپاتی پرولیفراتیو
برای رتینوپاتی غیر ملانوسیتی خفیف و متوسط 5 و 15 درصد است،
در گروههای شدید و بسیار شدید دارای خطرات مربوط به
یک ساله 52 و 75 درصد هستند.
رتینوپاتی پرولیفراتیو:
رتینوپاتی دیابتی پرولیفراتیو (PDR)
با وجود neovascularization ویا تشکیل عروق جدید شبکیه
و عواقب این neovascularization، از جمله خونریزی قبل و بعد
از آن و فیبروز و کشش شبکیه بروز می نماید.
از دست دادن بینایی در PDR ممکن است
به شدت رخ دهد اگر خونریزی از عروق غیرطبیعی
رخ دهد.
از بین رفتن شبکیه، ایسکمی ماکولا و یا ترکیبی از
این عوامل می تواند باعث از بین رفتن دید شود.
شدت رتینوپاتی proliferative را می توان به سه شکل
زودرس، متوسط و شدید طبقه بندی کرد.
ادم ماکولا -
ادم ماکولار (ME) می تواند در هر مرحله از رتینوپاتی
دیابتی رخ دهد. آن را به عنوان ضخامت شبکیه و ادم
درگیر با ماکولا تعریف می کنند و ممکن است توسط
آزمون تخصصی فوندوس (OCT)؛ تکنولوژی تصويربرداری لیزر تشخیص داد.
ادم ماکولا از نظر بالینی معنی دار (CSME)
به عنوان ضخیم شبکیه در عرض 500 میکرومتر ، اگزودای سخت
در عرض 500 میکرومتر و همراه شدن با ضخامت مجاور
یک یا چند بخش از شبکیه.
منبع:
نویسنده و گردآوری:
دکتر علیرضا عارف زاده
فوق تخصص غدد در تجریش
متخصص غدد در تجریش
فوق تخصص غدد تیروئید در تجریش
فوق تخصص غدد
متخصص غدد
فوق تخصص غدد در تهران
متخصص غدد در تهران
دکتر فوق تخصص غدد
دکتر غدد
فوق تخصص غدد تجریش
