تیروئیدیت هاشیموتو
تیروئیدیت هاشیموتو:
تیروئیدیت هاشیموتو که گاها" بیماری هاشیموتو نیز نامیده می شود
یک بیماری خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی بدن به بافت های
طبیعی بدن خود آسیب می رساند.
در افراد مبتلا به تیروئیدیت هاشیموتو، سیستم ایمنی بدن به بافت طبیعی
تیروئید حمله می کند.
گاهی اوقات به تیروئیدیت هاشیموتو در اصطلاح تیروئیدیت لنفوسیتیک
یا تیروئیدیت خودایمن نیز گفته می شود که علت
آن التهاب مزمن بافت تیروئید همراه با ارتشاح لنفوسیتی می باشد.
این می تواند به منجر به کم کاری تیروئید شود و یا
در مراحل اولیه خود، صرفا" خود را با بزرگی تیروئید
نشان دهد.
نام هاشیموتو به کاشف این بیماری بر می گردد.
زمانی که اولین بار پروفسور هاکارو هاشیموتو که اصالتا"
یک پزشک ژاپنی بود و در آلمان این بیماری را کشف کرد.
علل بیماری هاشیموتو:
علت دقیق بیماری هاشیموتو(تیروئیدیت هاشیموتو) دقیقا" مشخص
نمی باشد.
به نظر می رسد عوامل زیادی در ایجاد آن نقش دارند.
از جمله مهم ترین این عوامل عبارتند از:
1) ژنتیک:
این بیماری در بسیاری از خانواده ها به صورت
ارثی دیده می شود و به نظر می رسد که زمینه
خانوادگی و ژنتیک در آن نقش دارد.
اکثر مبتلایان به این بیماری زنان میانسال می باشند
البته بیماری در مردان و بچه ها نیز دیده می شود.
سایر عوامل تشدید کننده:
2)هورمون های جنسی:
تیروئیدیت هاشیموتو در زنان حدود هفت برابرشایع تر از مردان
است. این موضوع نشان می دهد که هورمون های جنسی احتمالا"
در تشدید آن نقش دارند.
3) ید:
تحقیقات نشان می دهد که بعضی داروهای خاص حاوی ید و
یا تماس بیش از حد با عنصر ید، ممکن است باعث تشدید بیماری تیروئید
در افراد با ژن حساس به این بیماری گردد.
4)قرار گرفتن در معرض تابش اشعه رادیو اکتیو:
در افرادی که در معرض اشعه رادیو اکتیو قرارگرفته اند و تیروئید مستعد
داشته اند نظیر حادثه هسته ای چرنوبیل(بمب اتمی در ژاپن)
یا بیماران درمان شده با اشعه درمانی برای لنفوم هوچکین
مواردی از تشدید بیماری گزارش شده است.
علائم بیماری:
هیچ علامت اختصاصی یا نشانه اختصاصی
برای این بیماری وجود ندارد.
گاهی از اوقات بدون علامت بوده و فقط در آزمایشات
رد پای آنتی بادی ها به چشم می خورد.
و گاه فقط خود را با بزرگی تیروئید نشان می دهد.
TPO (تیروئید پراکسیداز) یک آنزیم مهم در تولید
هورمونهای تیروئید است.
در فرد مبتلا به این بیماری وجود آنتی بادی هایی
که علیه این آنزیم هستند باعث عدم فعالیت این
آنزیم شده و فرد در طول زمان به کم کاری تیروئید
دچار می گردد.
علائم بیماری در فرد دچار کم کاری تیروئید شامل خستگی، افزایش وزن،
یبوست، افزایش حساسیت به سرما، خشکی پوست، افسردگی،
درد عضلانی و کاهش تحمل ورزش، و در خانم های مبتلا
اختلالات پریود و ریزش مو و ضعف و بی حالی می باشد.
درمان:
بیماران مبتلا به آنتی بادی های TPO بالا که آزمایشات عملکرد تیروئید
آنها نرمال می باشد (TSH و تیروکسین آزاد نرمال دارند)
و گواتر نیز ندارند ممکن است به درمان نیاز نداشته باشند.
البته این موضوع برای خانم هائی که گواتر داشته و قصد بارداری داشته
و سقط های مکرر یا نازائی دارند متفاوت است و در این موارد
از دوزهای بسیار اندک لووتیروکسین می توان سود برد.
برای بیماران مبتلا به کم کاری واضح تیروئید
و یا گواتر بزرگ درمان با جایگزینی هورمون های تیروئید
انجام می شود.
بسیاری از بیماران مبتلا به تیروئیدیت ها شیموتو نیاز به درمان
با قرص لووتیروکسین در طول عمر دارند.
پیدا کردن دوز مناسب، به ویژه در ابتدای بیماری ممکن است
نیاز به انجام آزمایشات دوره ای در هر 6-8 هفته داشته باشد.
تهیه کننده و گرد آوری:
دکتر علیرضا عارف زاده
فوق تخصص غدد در تهران
متخصص غدد در تهران
فوق تخصص غدد ( متخصص غدد )
دکتر غدد در تهران
دکتر فوق تخصص غدد در تهران
فوق تخصص غدد تیروئید در تهران
